Alex nie wierzy w miłość od pierwszego wejrzenia, ale przekonał się na własnej skórze, że to się czasem zdarza. Ledwie ujrzał Sabrinę, był dla niej gotów na każde poświęcenia. Bez wahania otacza opieką zagubioną pannę w męskim przebraniu, która nie pamięta, kim jest i co robi w Londynie. Alex krok po kroku odnajduje fragmenty układanki, korzystając z pomocy rodziny i znajomych. Ktoś przecież musi znać tę piękną dziewczynę. Wiele wskazówek zdobywa dzięki? snom, musi je tylko zapamiętać. Im więcej faktów odkrywa, tym bardziej jest przekonany, że Sabrinie grozi niebezpieczeństwo. (Z okładki).

Koszmary zaczęły się po wizycie u starszego brata, Reeda, w jego wiejskiej rezydencji w Wintersett. Pojechał tam razem z Conem i podczas przechadzki z Anną, przyszłą żoną Reeda, znaleźli na drodze zamordowanego farmera. Con i Anna zostali przy zmarłym, a Alex pobiegł po Reeda. Tak bardzo był wstrząśnięty tym, co zobaczył, że poczuł wielką ulgę, gdy ruszył po pomoc i nie musiał trwać przy krwawych szczątkach. Bardzo to przeżywał, dziwne więc, że w koszmarnych snach, które potem go dręczyły, nie pojawiał się zabity farmer, lecz to, co wydarzyło się dwa lata wcześniej, gdy został porwany i uwięziony w małym ciemnym pokoju. Naturalnie, że umierał ze strachu, choć nie pierwszy raz znalazł się w opałach. Ale tym razem był sam, bez Cona. Jednak mimo strachu zachował przytomność umysłu i z pomocą Kyrii, Rafe’a oraz innych Morelandów udało mu się uciec. Tak czy inaczej, swoje przeżył i było o czym opowiadać. I zapewne właśnie wtedy odezwały się w nim niezwykłe zdolności Morelandów, czyli różne wizje i prorocze sny, te dziwne związki z niewidzialnym światem. A jeśli chodzi o sprawy bardziej przyziemne, to miłość od pierwszego wejrzenia była specjalnością tej familii. Morelandowie zakochiwali się natychmiast i na zabój. To jednak, przynajmniej na razie, nie dotyczyło Alexa, natomiast wiedząc, z jakiej rodziny się wywodzi, nie poczuł się zaskoczony, gdy odkrył, że gdy nad czymś bardzo się skupi, potrafi wyczuć coś, do czego zwykłą drogą nigdy by nie dotarł. A z koszmarnymi snami, które zaczęły go dręczyć po tym, jak zobaczył zamordowanego człowieka, walczył zaciekle, również dlatego, że to, co ujrzał w tych snach, nieraz wracało do niego na jawie. I udało się. Koszmar pojawiał się coraz rzadziej i rzadziej, aż w ogóle przestał go zadręczać. I nagle niedawno powrócił. Z tym że w tych nowych snach nie był już kilkunastoletnim chłopcem, lecz dorosłym mężczyzną, natomiast pokój, w którym leżał w ciemnościach, był jeszcze mniejszy, mroczniejszy i bardziej wychłodzony. No i Alexa ogarniał jeszcze większy strach… (Fragment).